Orędzie na podkładkę pod kufel piwa

Autor: Siostra Charis Doepgen/ Bonn 28.10.2017
Przemyślenia na podstawie fragmentu z Ewangelii św. Mateusza

Ewangelia wg. św. Mateusza 22, 34- 40:
Gdy faryzeusze usłyszeli, jak zamknął usta saduceuszom, skupili się w gromadzie i jeden z nich, znawca Prawa, wystawiając Go na próbę, zapytał: „Nauczycielu, które przykazanie [jest] wielkie w Prawie?” On odpowiedział mu: „Będziesz miłował Pana, swojego Boga, całym swoim sercem, i całą swoją duszą, i całą swoją myślą. To jest wielkie i pierwsze przykazanie. A drugie podobne mu: Będziesz miłował bliźniego swego jak samego siebie. Na tych dwóch przykazaniach opiera się całe Prawo i Prorocy”.

Religijne pytanie o najważniejsze przykazanie, to pytanie o dużym wymiarze. Czy pomimo tego może być streszczone, podsumowane i oparte na krótkim i zrozumiałym rdzeniu, pyta siostra Charis Doepgen, W niedzielnej Ewangelii znajduje ona odpowiedź.

Kiedy polityk od finansów podczas debaty o reformach wniósł pomysł, aby roczne rozliczenie podatkowe można było umieścić na podkładkę pod kufel piwa- to był niezły dowcip.
Podatki i moralność mają wprawdzie wiele wspólnego, jednakże religijne pytanie o najważniejsze przykazanie ma inny wymiar. Co, lecz łączy te obydwa obszary, to rzucający się w oczy punkt, by to, co ważne było zawarte i przejrzyste.

Czy uczony w Prawie z kręgu faryzeuszy, pytając Jezusa rzeczywiście był tym tematem uczciwie zainteresowany? Tu można polemizować. Jak Mateusz w tym fragmencie Ewangelii opowiada- w odróżnieniu do Ewangelisty Marka (12, 28- 34)- to jest to wątpliwe. Jezus miał być raczej wystawiony na próbę. Zwrot „Nauczycielu” ma tu ironiczny podtekst. Odpowiedź Jezusa jest lecz jasna i rzeczowa. Jego rozrachunek z uczonymi w Piśmie i faryzeuszami możemy znaleźć w następnym rozdziale (Ew. św. Mateusza 23, 1- 39). Tu Jezus przejmuje piłeczkę i cytuje z Tory swoją odpowiedź. Dla niego, na pierwszym miejscu znajduje się oczywiście przykazanie miłości Boga, ale na drugim miejscu znajduje się przykazanie na tej samej płaszczyźnie. Miłość bliźniego i miłość do siebie samego są nie mniej ważne, ponieważ one znajdują się w zestawieniu na drugim miejscu. Tu chodzi o tę miłość w potrójnej postaci: każda ma te samą wagę, między nimi nie ma żadnego „albo, albo”. Końcowe słowo w Ewangelii, że „na miłości Bożej i miłości bliźniego opiera się całe Prawo i Prorocy, jeszcze raz podkreśla wielką wagę żydowskich przepisów prawa. Tu nie wystarczyło ograniczyć się do liczenia dwóch do dwóch- nie, 613 przepisów trzeba było przestrzegać. Takie myślenie prawne dzieli i z jednego koniecznego tworzy wielorakość. Przy tym traci się orientację, rozeznanie i nie zyskuje się konkretnego spojrzenia.
Nieuchronnie, stawiało się zatem pytanie o priorytety!

Wymiana zdań i spory dotyczące prawa i wolności w Nowym Testamencie, miały miejsce przede wszystkim w Listach św. Pawła. Punkt centralny osiągnęły w Liście do Galetów w zdaniu: „Bo całe Prawo wypełnia się w tym jednym nakazie: Będziesz miłował bliźniego swego, jak siebie samego”. Jak jednak Paweł nie może tu wspomnieć o miłości Bożej? Z tego możemy chyba odczytać to obezwładniające doświadczenie, że Boża miłość zawsze jest tu obecna- przed każdym nawróceniem! My bowiem, możemy kochać tylko z mocnej wiary, że jesteśmy kochani i przyjęci przez Boga ze wszystkim, co u siebie samych, czy u innych często uważamy za mało godne kochania.

Św. Augustyn, który posiadał talent, aby celnie formułować spirytualne impulsy z Ewangelii, tak powiedział: „Ama et fac quod vis”- Kochaj i czyń, co chcesz!
To jest, jak przepis wykonawczy dla najbardziej ważnego przykazania. – Ono pasowałoby nawet na podkładkę pod kufel piwa.

Autorka:
Siostra Charis Doepgen, jest benedyktynką w klasztorze św. Erentraud w Kellenried koło Ravensburg.